Τζούντο: για μικρούς & μεγάλους

Το Τζούντο που σημαίνει "ευγενής δρόμος" είναι σύστημα σωματικής, νοητικής, και ηθικής αγωγής που δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα από τον Τζιγκόρο Κάνο. 

Ως άθλημα και πολεμική τέχνη, είναι μορφή πάλης που χαρακτηρίζεται από τη δυναμική χρήση χεριών και ποδιών με σκοπό την απώλεια της ισορροπίας του αντιπάλου και την ανατροπή του.

Είναι ολυμπιακό άθλημα από το 1964, και θεωρείται το δεύτερο δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο ως προς τον αριθμό εξασκούμενων.*

Είναι μια σπουδαία πολεμική τέχνη που βοηθάει τα παιδιά από 4-5 ετών εκτός από τα σωματικά οφέλη να αναπτύσσουν τόσο την αδρή όσο και τη λεπτή κινητικότητα, την ισορροπία και τον οπτικοκινητικό συντονισμό. Παράλληλα ευνοεί την εκμάθηση πειθαρχίας, την καλλιέργεια σεβασμού και υπομονής αλλά το κυριότερο είναι ο αυτοέλεγχος και η αυτοσυγκέντρωση, βασικές δεξιότητες που θα υποστηρίξουν τα παιδιά μεγαλώνοντας.

Γενικότερα, μέσω μιας πολεμικής τέχνης τα παιδιά ευνοούνται σε πολλά επίπεδα:

• Μαθαίνουν την αξία της σκληρής δουλειάς
• Αποκτούν πειθαρχία και πνευματική δύναμη
• Συγκεντρώνονται 
• Αποκτούν αυτοπεποίθηση, αυτοέλεγχο, αυτοσυγκέντρωση
• Μαθαίνουν να σέβονται,
• Να δουλεύουν ομαδικά
• Να γυμνάζουν το σώμα τους

Μια εξωσχολική δραστηριότητα που καλλιεργεί ένα παιδί τόσο σε πνευματικό όσο και σε σωματικό επίπεδο.

Στον αθλητικό σύλλογο "Εύαθλος" θα βρείτε μαθήματα:

Judo

Kick boxing

Krav maga

Ένας σύλλογος με αγάπη και πίστη στις αξίες, τον αθλητισμό, την ευγενή άμιλλα, με δασκάλους που αγαπούν αυτό που κάνουν και φροντίζουν για το καλύτερο! 

Ο σύλλογος έχει περίπου 60 αθλητές και αθλήτριες, με συμμετοχές σε Πανελλήνια πρωταθλήματα, διεθνή τουρνουά και ημερίδες, όλων των κατηγοριών από το 1999 έως και σήμερα. Αθλητές και αθλήτριες μας υπήρξαν μέλη της Εθνικής Ομάδας Εφήβων, νέων, νεανίδων με συμμετοχές σε Βαλκανικούς αγώνες και διεθνή τουρνουά.

Περισσότερες πληροφορίες:

Κοντού 21, Αθήνα 112 55

Τηλέφωνο: 694 744 4700

Φάνια Βιλλιώτη 
Ψυχολόγος - Εκπαιδεύτρια Σχολών Γονέων
Συμβουλευτική γονέων - Μαθησιακές Δυσκολίες
e-mail: taksidi_psyxis@hotmail.com

*wikipedia 

Υπέροχες χειροποίητες δημιουργίες από... mama mia!

Η μαμά Ελίνα ή αλλιώς... mama mia πλέκει με βελόνα ή βελονάκι ό,τι θέλετε και μπορεί να σκεφτεί ο νους σας! Πρωτότυπες ιδέες για το παιδάκι σας, για βάπτιση, για δώρο. Ξεχωριστά, όμορφα, χειροποίητα δημιουργήματα σε φανταστικές τιμές!
Δείτε εδώ τα έργα της!

Χειροποίητος μονόκερος

Χειροποίητο καράβι

Μπομπονιέρες χειροποίητες

Βαπτιστικό χειροποίητο με ασορτί προσκλητήριο

Σουπλά χειροποίητο

Αεροπλανάκι χειροποίητο με μονόγραμμα Κ

   

Κατασκευές!

Κατασκευές παιδιών, δασκάλων, δικές μου! Αναμνήσεις ξεχωριστές!

Γιατί είναι σημαντικό για τα παιδιά να μην τα δίνουμε όλα απλόχερα!

Όλοι οι γονείς και κυρίως οι μαμάδες προσπαθούν σε όλο το ηλικιακό φάσμα της ζωής του παιδιού τους να τα τους παρέχουν τα πάντα χωρίς αυτά να χρειάζονται να προσπαθήσουν για τίποτα.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι προσόν της ελληνικής οικογένειας ως επί το πλείστον! Φυσικά και δεν είναι κακό να προσφέρεις στο παιδί σου απλόχερα τη βοήθειά σου. Όμως, είναι διαφορετικό να μη του δίνεις χρόνο και χώρο ώστε να κάνει τη δική του προσπάθεια. Μέσα από αυτήν και την κατάκτησή της θα μάθει να πιστεύει στον εαυτό του και τις ικανότητές του. Θα μάθει να έχει αυτοεκτίμηση. Θα μάθει να παίρνει αποφάσεις, να λύνει προβλήματα και να διαχειρίζεται τόσο τα εύκολα όσο και τα δύσκολα.
Και μιλώ για απλά πράγματα. Βλέπω μαμάδες να ετοιμάζουν την τσάντα, να δένουν τα κορδόνια, να ανοίγουν συσκευασίες (πατατάκια, κρουασάν κ.τ.λ), να συζητούν και να λύνουν προβλήματα στις παιδικές-φιλικές διαμάχες, να βγάζουν το παιδί από τη δύσκολη θέση. Και αυτό ως πότε θα συμβαίνει; Μήπως μια μέρα ξαφνικά θα πουν στο παιδί "τώρα μεγάλωσες, ανέλαβε μόνος"; Ή μήπως θα είναι δίπλα τους σε κάθε πρόβλημα ή δυσκολία; Προσωπική, επαγγελματική κ.τ.λ.
Επιτυχημένος είναι ο γονιός που το παιδί του είναι καλύτερο από τον ίδιο. Δε νομίζω ότι υπάρχουν γονείς που δε θέλουν το παιδί τους ανεξάρτητο, με αυτοπεποίθηση και ικανότητες.
Ίσως να μην ξέρουν τον τρόπο.
Θα μοιραστώ ένα παράδειγμα μαζί σας, για να διαπιστώσετε πως νιώθει ένα παιδί όταν καταφέρνει κάτι μόνο του.
Δούλευα σε ένα ειδικό σχολείο και είχα έναν μαθητή μικρό σε ηλικία με σύνδρομο Down. Του άρεσαν πάρα πολύ οι τσίχλες. Μια μέρα αγόρασα ένα κουτί από τις αγαπημένες του. Το κουτί είχε απ' έξω σελοφάν (διάφανο πλαστικό) όπως αρκετές μάρκες έχουν. Τον είδα λοιπόν και αφού τον καλημέρισα τον ρώτησα αν θέλει τσίχλα. Τα μάτια του γυάλισαν και φυσικά είπε "ναι"! Του έδειξα το κουτί και του είπα "άνοιξέ το και πάρε μία τσίχλα". Παιδεύτηκε κανά πεντάλεπτο ίσως και λίγο παραπάνω μέχρι να το ανοίξει. Κάθισα δίπλα του και έγραφα κάτι. Δεν του προσέφερα βοήθεια. Εκείνος προσπαθούσε ώσπου τα κατάφερε! "Το άνοιξα, τα κατάφερα, τα κατάφερα, είμαι ήρωας" φώναξε γεμάτος χαρά και ικανοποίηση. 
Τα παιδιά μέσα από την προσπάθειά τους μαθαίνουν πολύτιμα πράγματα που θα είναι εφόδια για τη ζωή τους, ακόμα κι αν οι γονείς νομίζουν ότι "ταλαιπωρούνται". Θα δείτε στην πράξη ότι όταν ένα παιδί καταφέρει κάτι, "παίρνει τα πάνω του", αποκτά θάρρος, αυτοπεποίθηση και συνεχίζει πιο δυναμικά! Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρει, θα μάθει ότι και η "αποτυχία' είναι μέρος της ζωής. Δείξτε του τον τρόπο ώστε στην επόμενη προσπάθεια να τα καταφέρει!

Μαθαίνω τα ζευγαράκια του 10 παίζοντας!

Στις πρώτες τάξεις του δημοτικού είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να εξοικιωθούν με τα αθροίσματα του 10. Ένας τρόπος είναι μέσω παιχνιδιού ώστε να μην είναι βαρετό. Πώς; Με μία απλή τράπουλα.
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον άσο για τον αριθμό 1 και όλα τα υπόλοιπα φύλλα που δείχνουν αριθμούς. Τις φιγούρες και τα φύλλα με τον αριθμό 10 βγάλτε τα εκτός παιχνιδιού.

Επιλέξτε για κάθε παίκτη 5 ή 6 ανοιχτά φύλλα και γυρίστε την τράπουλα ανάποδα. Ο κάθε παίκτης τραβάει ένα φύλλο και προσπαθεί να δει αν υπάρχει στα φύλλα του ένας αριθμός που να κάνει ζευγάρι  με αυτόν που τράβηξε ώστε να δίνει άθροισμα 10. Εάν βρει το ζευγάρι κρατάει στην άκρη τα δύο αυτά φύλλα. Νικητής είναι αυτός που θα μαζέψει τα περισσότερα!



 

 

Μια εναλλαγή είναι οι γνωστές κάρτες UNO με τις οποίες είτε μπορείτε να παίξετε το ίδιο παιχνίδι (κρατώντας μόνο τους αριθμούς) είτε να επιλέξετε κάποιους που δίνουν άθροισμα 10 και να παίξετε το γνωστό παιχνίδι μνήμης που τοποθετούμε τα φύλλα ανάποδα ώστε να μην τα βλέπουμε και κάθε παίκτης επιλέγει δύο φύλλα. Αν αυτά δίνουν το επιθυμητό άθροισμα τα παίρνει.

 

εικόνα από http://eisforexplore.blogspot.gr

 

Μετά από κάθε παιχνίδι μπορείτε να συνοψίσετε σε πινακάκια ή κουτάκια τα ζευγαράκια του 10. Ή να φτιάξετε κουτάκια όπως το κρυπτόλεξο στα οποία θα κρύβονται ζευγαράκια. 

πηγή classroomfreebies.com

Φάνια Βιλλιώτη 
Ψυχολόγος - Εκπαιδεύτρια Σχολών Γονέων
Συμβουλευτική γονέων - Μαθησιακές Δυσκολίες
e-mail: taksidi_psyxis@hotmail.com

Παιδιά από όλο τον κόσμο φωτογραφίζονται με τα παιχνίδια τους!

Το βρήκα στο lifo.gr και είναι πολύ ενδιαφέρον! Δείτε εδώ!

Γιαγιάδες και παππούδες: Ανεκτίμητη αξία στη ζωή ενός παιδιού

Μόνο όσοι έχουνε μεγαλώσει με γιαγιάδες και παππούδες θα συναιστανθούν...

"Του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου"

Μεγαλώνουν τα εγγόνια τους ώντας πιο ώριμοι, με περισσότερο συναίσθημα, μια τάση να μην τους χαλάνε το χατίρι, και μια τεράστια αδυναμία. Στέκονται δίπλα τους στα πρώτα τους βήματα, τα καμαρώνουν, τα "προστατεύουν" απ' τα γονεϊκά μαλώματα.
Τους δίνουν τα πρώτα τους χαρτζιλίκια, τα μαθαίνουν καινούρια πράγματα και βιώνουν μαζί νέες εμπειρίες.
Τυχερά τα παιδιά που μεγαλώνουν με γιαγιάδες και παππούδες...
Πάνε μαζί τις πρώτες τους βόλτες, τους φτιάχνουν τα αγαπημένα τους φαγητά και τα παίρνουν κοντά τους στην εξοχή. Τα κορίτσια μαθαίνουν απ' τις γιαγιάδες τα μυστικά της μαγειρικής και της νοικοκυροσύνης, ενω τα αγόρια πάνε με τους παππούδες για δουλειές εκτός σπιτιού και φυσικά μια βόλτα απ' το καφενείο!

Τα συντροφεύουν όταν οι γονείς απουσιάζουν. Τα εγγόνια λατρεύουν να φιλοξενούνται από τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους. Περνούν δημιουργικό χρόνο παρέα. Ζούνε στιγμές που χαράσονται στη μνήμη τους για πάντα.
Οι παππουδογιαγιάδες δεν κουράζονται ποτέ από τα εγγόνια τους. Έχουν περισσότερο χρόνο κι απ' αυτόν που διαθέτουν οι γονείς όταν πρόκειται για το εγγόνι τους. Ξέρουν να ακούνε χωρίς να κρίνουν.
Τα εγγόνια ακούνε συμβουλές, πολλές συμβουλές, τόσες που κουράζονται... Δεν τις ξεχνούν όμως, γιατί με το πλήρωμα του χρόνου κάποιες τις χρειάζονται, με κάποιες άλλες συνταξιδεύουν και άλλες τις μεταλαμπαδεύουν στα δικά τους παιδιά και στα εγγόνια τους αργότερα.
Κι έπειτα, τα χρόνια περνούν και οι ρόλοι αντιστρέφοτναι... Γιατί δε νοείται ο άνθρωπος που σε φρόντιζε τόσα χρόνια και που δεν έφυγε στιγμή από δίπλα σου να μένει μόνος ή αβοήθητος... Και τότε το εγγόνι φροντίζει τους παππούδες, τους εφιστά την προσοχή ώστε να μην αρωστήσουν, να μη χτυπήσουν, να μην πέσουν θύματα μιας νέας εποχής και τεχνολογίας που τους δυσκολεύει να ενσωματωθούν. Τα εγγόνια αποδέχονται τους παππούδες και τις γιαγιάδες όπως είναι. Δεν προσπαθούν να τους αλλάξουν, μήτε να τους επιπλήξουν. Κι αυτό δεν το 'χει κάνει κανένας άλλος εκτός από αυτά. Αυτή η άνευ όρων αποδοχή είναι που ενισχύει ακόμα περισσότερο το δέσιμό τους.
Μέσα από τα μάτια του παππού και της γιαγιάς τα παιδιά βλέπουν τον κόσμο διαφορετικά.

Φάνια Βιλλιώτη 
Ψυχολόγος - Εκπαιδεύτρια Σχολών Γονέων
Συμβουλευτική γονέων - Μαθησιακές Δυσκολίες
e-mail: taksidi_psyxis@hotmail.com