Μέθοδος διαπαιδαγώγησης Project

Μέθοδος διαπαιδαγώγησης Project ή αλλιώς ομαδική μέθοδος διαπαιδαγώγησης.
Είναι ένας νέος τρόπος διδασκαλίας  στον οποίο ο ρόλος του δασκάλου είναι συμβουλευτικός- καθοδηγητικός και οι μαθητές συνεργάζονται και δουλεύουν ομαδικά. Ουσιαστικά ξεφεύγουμε από την ατομική και οδηγούμαστε στην ομαδική μορφή εργασίας.

Η διάταξη των θρανίων είναι διαφορετική από την συνηθισμένη, και στοχεύει στην ομαδικότητα και στην αποτελεσματική επικοινωνία των μαθητών.

Μέσα από διάλογο όλης της τάξης κι έπειτα από προβληματισμό,  αποφασίζεται το θέμα για το οποίο υπάρχει συνεχής ενημέρωση και ανατροφοδότηση, συνεργασία με εξωτερικούς φορείς και δραστηριότητες που σχετίζονται με το κεντρικό θέμα. Ο εκπαιδευτικός προκαλεί ερεθίσματα και ενισχύει την ανταλλαγή απόψεων και βοηθά τους μαθητές όπου χρειάζεται. Επίσης προτείνει άρθρα, βιβλία, βίντεο, slides, ακουστικό υλικό, φωτογραφίες και γενικότερα υλικό μέσα από το οποίο οι μαθητές θα βρουν πληροφορίες σχετικά με το θέμα που δουλεύουν. Στόχος αυτού του σταδίου είναι η γέννηση ερωτημάτων και η πρόκληση ενδιαφέροντος για το θέμα, ώστε η έρευνα που θα ακολουθήσει από τους μαθητές να είναι αποτελεσματικότερη.

Έπειτα γίνεται διερεύνηση του θέματος μέσω του καταιγισμού ιδεών (ο καθένας λέει ελεύθερα την άποψή του σχετικά με το θέμα), Όλες οι ιδέες καταγράφονται και μετά οι ιδέες ταξινομούνται και συζητιούνται. Ανάλογα με τον ενδιαφέρον και τις προτιμήσεις, οι μαθητές αποφασίζουν ποιες κατηγορίες θα αναλύσουν.

Αμέσως μετά, χωρίζονται στα μέλη της κάθε ομάδας οι δραστηριότητες  που θα αναλάβουν και με τι θα ασχοληθεί ο καθένας  μέσα στην ομάδα (πηγές πληροφοριών, επισκέψεις, επικοινωνία με ειδικούς, κ. ά).

Έτσι ξεκινά η συλλογή των πληροφοριών από ποικίλες πηγές με την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού.

Γίνονται διαλείμματα ενημέρωσης για το στάδιο που βρίσκεται η κάθε ομάδα, τις δυσκολίες που συναντά καθώς και το αν συνεργάζονται τα μέλη της ομάδας ομαδικά ή αν προκύπτουν προβλήματα.

Στη διάρκεια της συλλογής πληροφοριών, μπορεί να συνδυαστεί και η ανάγκη έκφρασης των μαθητών μέσα από την τέχνη, το θέατρο και το παιχνίδι. Η γνώση και η ευρηματικότητα του εκπαιδευτικού μπορεί εδώ να βοηθήσει με πολλούς τρόπους. Παιχνίδια ρόλων ή δραματοποίηση, ατομική ή ομαδική ζωγραφική, δημιουργία σκίτσων, γελοιογραφιών, αφισών, συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων, σύνθεση μουσικών κομματιών, εξαγωγή φωτογραφιών, δημιουργία κατασκευών είναι μερικές μόνο από τις ιδέες που μπορούν να υλοποιηθούν. Η επικοινωνία, η δημιουγικότητα και η έκφραση μέσω των παραπάνω διαδικασιών είναι πολύ αξιόλογη.

Τέλος ακολουθεί η αξιολόγηση της ομαδικής δουλειάς (επιτεύχθηκαν οι αρχικοί στόχοι; Πως κύλισε η όλη διαδικασία; Ποια τα αποτελέσματα;) και αναγνωρίζονται οι γνώσεις και οι εμπειρίες που αποκτήθηκαν.

Πολύ ενδιαφέρουσα η νέα μέθοδος διδασκαλίας, η οποία προάγει την ομαδικότητα, κάτι που έλειπε μέχρι και σήμερα στα σχολεία. Τα σχολεία μέχρι και τώρα λειτουργούν ατομικιστικά  και ανταγωνιστικά (τσάντες στη μέση για να χωρίζουν τα θρανία, ανταγωνισμός για το ποιος πήρε τον καλύτερο βαθμό, ποιος έγραψε την καλύτερη έκθεση, και άλλα πολλά). Ας μην ξεχνάμε ότι με το ανταγωνιστικό σχολικό πνεύμα επηρεάζονται πολλά παιδιά με αποτέλεσμα να νιώθουν ότι δεν είναι ικανά, ότι πάντα κάποιος είναι καλύτερος από εκείνα, ότι δεν ξέρουν, ότι δε μπορούν, να έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση, να ντρέπονται να ρωτήσουν και να συμμετέχουν στην μαθησιακή διαδικασία.

Αντίθετα, το ομαδικό πνεύμα ενισχύει την επικοινωνία, τη συνεργασία, την αλληλοϋποστήριξη και την ανάθεση των εργασιών στα μέλη με βάση τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητες (για παράδειγμα κάποιος που ζωγραφίζει καλά θα ασχοληθεί με τα σκίτσα και γενικώς με το κομμάτι αυτό, κάποιος άλλος που είναι καλός στο γραπτό λόγο θα συνθέσει τις πληροφορίες που θα έχουν προσφέρει στην ομάδα τα υπόλοιπα μέλη, κάποιος που είναι κοινωνικός και έχει άνεση στον προφορικό λόγο θα παρουσιάσει στην τάξη το κομμάτι της δικής του ομάδας).

Φάνια Βιλλιώτη, Ψυχολόγος