Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Πώς να γίνεις διασκεδαστικός μπαμπάς αλλά να έχεις και τον έλεγχο;


Σαν πατέρας αισθάνομαι διαρκώς διχασμένος ανάμεσα στο να είμαι αυστηρός μπαμπάς ή διασκεδαστικός μπαμπάς. Από τη μια πλευρά έχω την ευθύνη να προστατεύσω τα παιδιά μου και να τους διδάξω τις σωστές δεξιότητες κι από την άλλη θέλω να έχω έναν στενό δεσμό μαζί τους, να μοιράζομαι τη ζωή τους και όχι να είμαι όλη την ώρα ο κακός.
Όταν τα μικρότερα παιδιά μου πήγαιναν δημτικό, κάθε βράδυ είχαμε τον ίδιο διάλογο: "μόνο μία εκπομπή στην τηλεόραση σας παρακαλώ", που συχνά γίνονταν δύο και τρεις πολλές φορές σε συνδυασμό με πολύ γκρίνια, κλάματα και κενές απειλές (τόσο από τους γονείς όσο και από τα παιδιά). Έπρεπε απλά να πούμε ΟΧΙ.
Γι' αυτό λοιπόν θέσαμε κάποια αυστηρά όρια: όχι τηλεόραση και ηλεκτρονικά παιχνίδια τις μέρες που έχουν σχολείο και με όριο οι ώρες μπροστά από μια οθόνη τα Σαββατοκύριακα. Εάν πραγματικά ήθελαν να δουν κάτι στην τηλεόραση το έγραφα στο βίντεο και το έβλεπαν το Σαββατοκύριακο.
Θέσαμε παρόμοια όρια και για τα παιχνίδια, τα κινητά τηλέφωνα, το Ίντερνετ και το Facebook. Ξεκίνησαν με ελάχιστη πρόσβαση και παρακολούθηση από εμένα. Μπλόκαρα τις ακατάλληλες ιστοσελίδες μέσω μιας μεγάλης δωρεάν υπηρεσίας, διάβαζα τα μηνύματα του ηλεκτρονικού τους ταχυδρομείου, τις συνομιλίες τους, το ιστορικό περιήγησης και τον τοίχο τους στο Facebook. Στην αρχή κάθε μέρα, έπειτα κάθε βδομάδα και στο τέλος όλο και σπανιότερα. (Παιδιά, ακόμα το κάνω καμιά φορά, σε περίπτωση που διαβάζετε αυτό το άρθρο)!
Όμως δε μπορώ να είμαι συνέχεια ο αστυνομικός. Είναι δύσκολη δουλειά και είμαι ένας άνθρωπος. Είναι υποκριτικό, το ξέρω, αλλά κάποιες φορές μετά από μια δύσκολη και αγχωτική ημέρα, το μόνο που θέλω είναι να κλειδώσω την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και να παρακολουθήσω με τη γυναίκα μου το Modern Family καθώς τα παιδιά θα έχουν τελειώσει με τις εργασίες τους.
Ενώ το να θέτεις όρια είναι σημαντικό, συνειδητοποίησα ότι ο έλεγχος σε οδηγεί μέχρι ένα σημείο. Εάν εσύ ο ίδιος δε μπορείς να ζήσεις με τις συνθήκες που θέτεις στα παιδιά σου, πώς έχεις την απάιτηση να το κάνουν εκείνα; Προστάτευα τα παιδιά μου από τα άσχημα πράγματα αλλά δεν τα δίδαξα πως να κάνουν καλές επιλογές. Και όπως αποδεικνύεται τελικά, το να μοιράζεσαι τον τηλεοπτικό χρόνο με τα παιδιά σου, βοηθάει στο να έρθετε πιο κοντά.
Σε αυτό το σημείο έρχεται η "διασκεδαστική" πλευρά του μπαμπά (διασκεδαστικός μπαμπάς). Ανακάλυψα ότι το να παίζεις LEGO Star Wars ή να βλέπεις χαζά βίντεο στο YouTube μαζί με τα παιδιά σου σε φέρνει πιο κόντα στον δικό τους κόσμο από το να προσπαθείς να εκμαιεύσεις μιαν απάντηση στην ερώτηση "πώς ήταν η μέρα σου;" κατά τη διάρκεια του δείπνου.
Ένα πράγμα που διαπίστωσα ότι δουλεύει είναι το εξής: πήρα μια κατάλληλη για την ηλικία τους ταινία, σειρά, εκπομπή ή παιχνίδι που πίστευα ότι θα άρεσε στα παιδιά και έπειτα τους είπα να μου δείξουν πράγματα που τους αρέσουν. Βλέπουμε ή παίζουμε μαζί. Κάποιες φορές μπορεί να μη συμφωνούμε στο κατά πόσο είναι καλό αλλά σίγουρα τις περισσότερες φορές μαθαίνω όλο και κάτι περισσότερο για τα παιδιά μου και πιστεύω ότι κι εκείνα μαθαίνουν περισσότερα για μένα.
Εάν είστε γονέας παιδιού στην εφηβεία, είναι δύσκολο. Μια από τις πιο ευχάριστες στιγμές για μένα ήταν όταν οι έφηβοί μου συνειδητοποίησαν ότι ο Jon Stewart ήταν πραγματικά αστείος. Έπειτα εκείνοι μου παρουσίασαν το Adventure Time το οποίο βρήκα ξεκαρδιστικό, παρόλο που δεν ξέρω το γιατί.
Νομίζετε ότι έχω μια ισορροπημένη προσέγγιση ή ότι είμαι μαλθακός;

Πηγή: Common Sense Media

Φάνια Βιλλιώτη - Ψυχολόγος
Συμβουλευτική γονέων - Μαθησιακές Δυσκολίες
e-mail: taksidi_psyxis@hotmail.com
web: www.taksidipsyxis.com


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Φάνια Βιλλιώτη - Ψυχολόγος
Συμβουλευτική γονέων - Μαθησιακές Δυσκολίες
e-mail: taksidi_psyxis@hotmail.com