Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Σαν το χάδι της μάνας… Του πατέρα όμως;;;



Μάνα, μητέρα, μαμά, μανούλα….
Ό,τι πιο τρυφερό υπάρχει στη ζωή μας! Το χάδι της, η αγάπη της και η προστασία της δε συγκρίνονται με τίποτα άλλο…
Ωστόσο, θα ‘θελα να θίξω και τον πατρικό ρόλο, ο οποίος είναι σε κάποιο συρτάρι «ξεχασμένος» και η κοινωνία που ζούμε ίσως το υποβοηθάει κατά κάποιο τρόπο. Ένα παράδειγμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι η γιορτή της μητέρας όπου είναι πασίγνωστη και διαφημίζεται αρκετά, σε σχέση με τη γιορτή του πατέρα η οποία ούτε που γνωρίζουμε πότε είναι (κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου)!!
Οι μπαμπάδες είναι απαραίτητοι στις οικογένειες και μπορούν να συνδράμουν το ίδιο με τις μαμάδες. Μπορούν να κάνουν ότι κάνει και μια μαμά, να δώσουν την ίδια αγάπη και φροντίδα στο παιδί τους.
Το λάθος που πολλές φορές συμβαίνει, είναι ότι το ζευγάρι μεταξύ του μπορεί να μην έχει τις καλύτερες σχέσεις, με αποτέλεσμα –συνήθως- η μαμά να προσκολλάται στο παιδί και ο μπαμπάς να εργάζεται και να αφιερώνει το χρόνο του σε άλλες δραστηριότητες και όχι στις οικογενειακές.
Έχω να παρατηρήσω ότι υπάρχουν εξαιρετικοί μπαμπάδες που είναι υπόδειγμα πατέρα. Δε θεωρώ ότι οι μπαμπάδες αγαπούν λιγότερο τα παιδιά τους, απλά μας μαθαίνουν εδώ και χιλιάδες χρόνια ότι η φύση της γυναίκας είναι να είναι τρυφερή, δοτική, υποστηρικτική ενώ του άνδρα πιο επιθετική, ανταγωνιστική και «σκληρή». Αυτό δε σημαίνει ότι δεν κρύβονται ευαισθησίες και στοργική συμπεριφορά των ανδρών απέναντι στα παιδιά τους.
Στις περιπτώσεις διαζυγίου πολλές φορές τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Είθισται τη γονική επιμέλεια να έχει η μητέρα, ενώ πολλές φορές δημιουργείται μια κακή εικόνα των πατεράδων από την οικογένεια της μητέρας, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να αρνούνται να δουν το μπαμπά τους. Ο καθηγητής Γ. Κουμάντος (ελευθεροτυπία, 11-06-2005) αναφέρει τα εξής:Η άρνηση του παιδιού να επικοινωνήσει με τον ένα γονέα -επειδή ο γονέας που έχει την επιμέλεια έχει δημιουργήσει στη ψυχή του παιδιού μια απέχθεια για αυτόν- θα πρέπει να θεωρείται (έστω κατά μαχητό τεκμήριο) ως δείγμα κακής άσκησης της επιμέλειας με συνέπεια η άσκηση της επιμέλειας να ανατίθεται στον γονέα που έχει δικαίωμα επικοινωνίας με αυτό. Η καθιέρωση ενός τέτοιου τεκμηρίου θα μπορούσε να ενεργήσει προληπτικά: Για να μη χάσει την επιμέλεια του παιδιού, ο γονέας θα πρέπει να καλλιεργεί στο παιδί καλά αισθήματα έναντι του άλλου γονέα’.  Σε αυτό το σημείο δε θέλω να κατηγορήσω κανέναν, γιατί προφανώς και το ίδιο μπορεί να συμβεί όταν την επιμέλεια πάρει ο πατέρας. Απλώς αναφέρω το πόσο άσχημο είναι να εισπράττει το παιδί τέτοιες συμπεριφορές από τον οποιοδήποτε γονέα.
Πρέπει να γίνει κατανοητό από τους γονείς ότι είναι προς το συμφέρον του παιδιού –και μακροπρόθεσμα ίσως προς το συμφέρον όλων- η από κοινού φροντίδα και προσφορά αγάπης προς τα παιδιά τους είτε είναι μαζί είτε όχι. Είναι βοηθητικό για την οικογένεια να επικρατεί ισορροπία αναφορικά με τέτοια ζητήματα. Οι μπαμπάδες αξίζουν μια καλύτερη θέση στα μάτια όλων.
Τα παιδιά αισθάνονται συναισθηματική ασφάλεια όταν νιώθουν ότι και οι δύο τους γονείς (είτε χωρισμένοι είτε όχι) τα αγαπούν, τα φροντίζουν, επικοινωνούν μαζί τους και τους προσφέρουν απλόχερα ανιδιοτελή αγάπη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ισορροπία των παιδιών σε όλους τους τομείς της ζωής τους, καθώς και ένα θετικό πρότυπο γονέων, που έχει πολλές πιθανότητες να ακολουθήσει το παιδί όταν γίνει γονέας. 


Φάνια Βιλλιώτη, ψυχολόγος

1 σχόλιο:

  1. Ως γονέας, θα ήθελα να προσθέσω, ότι γενικά δίνοντας αγάπη εισπράττεται αγάπη,δίνοντας μίσος εισπράττεται μίσος.Η αγάπη είναι το μόνο που δεν αγοράζεται και είναι πλούσιος αυτός πού την δίνει αλλά και την δέχεται....
    Μέ συγκίνησε αυτό το υπέροχο άρθρο και είμαι χαρούμενος γιατί πήρα και έδωσα αγάπη ανιδιοτελώς

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Φάνια Βιλλιώτη - Ψυχολόγος
Συμβουλευτική γονέων - Μαθησιακές Δυσκολίες
e-mail: taksidi_psyxis@hotmail.com