Γιατί τα όρια είναι τόσο σημαντικά στη ζωή μας;;;

Μέρα με τη μέρα αντιλαμβάνομαι όλο και περισότερο το ρόλο των ορίων που θέτουν οι γονείς στα παιδιά τους. Και κάθε φορά επιβεβαιώνεται μέσα μου η θέση ότι τα όρια ανάμεσα στη σχέση γονέων-παιδιών είναι θεμελειώδης λίθος για τη σχέση που αναπτύσσεται και εξελίσσεται στην πορεία των χρόνων.
Είναι από τα δυσκολότερα κομμάτια για έναν γονέα, διότι τα συναισθήματά του δεν τον αφήνουν να θέσει και να τηρήσει τα όρια που επιθυμεί. Πρέπει όμως να γίνει κατανοητό ότι το να ΒΑΖΩ  ΤΑ ΟΡΙΑ ΜΟΥ δε σημαίνει είμαι κακός ή αυστηρός γονέας. Αντίθετα, σημαίνει ΕΙΜΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΣ σε αυτά που λέω. Αργότερα και τα παιδιά εκτιμούν αυτή τη στάση. Σκεφθείτε εσείς, ποιον άνθρωπο θα εκτιμούσατε; Κάποιον που άλλα λέει και άλλα κάνει στο τέλος, ή κάποιον που όταν λέει κάτι το εννοεί; (σε αυτό το σημείο, θέλω να τονίσω ότι έχει διαφορά να παραδεχτεί κανείς το λάθος του, από το να έχει σταθερή άποψη. Όταν αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε λάθος, είναι πολύ καλό να το παραδεχτούμε).
Το να θέτει ο γονέας τα όρια στο παιδί του σμαίνει καλύτερη επικοινωνία, υγιής καθημερινότητα και αποφυγή ανεπιθύμητων συμπεριφορών (π.χ. κλάμα, γκρίνιες, φωνές, να χτυπιέται στο πάτωμα και διάφορα τέτοια που συμβαίνουνουν όταν το παιδί γνωρίζει ότι με αυτά τα "κόλπα" θα μεταπείσει τους γονείς του).
Πολύ σημαντικό επίσης είναι το γεγονός, ότι τα παιδιά μαθαίνουν βλέποντας τους γονείς. Μέσα από τις δικές τους συμπεριφορές και πράξεις τα παιδιά απορροφούν τα νοήματα, τις ενέργειες και αργότερα μιμούνται ή δρουν παρόμοια. Βλέποντας λοιπόν τους γονείς να θέτουν όρια, παιδιά αργότερα θα επαναλάβουν την πράξη στη δική τους ζωή. Και μην μου πείτε ότι δεν είναι από τα βασικότερα να θέτεις σαν άνθρωπος τα όρια σου ώστε να μην σε κάνουν οι άλλοι ότι θελουν; Διότι ένας άνθρωπος με σταθερό χαρακτήρα, που δείχνει μέχρι που είναι τα όρια εκτιμάται και από τον εαυτό του και από τους άλλους, διότι ούτε είναι ούτε αισθάνεται ότι άγεται και φέρεται από τον οποιονδήποτε.
Ωστόσο, να τονίσω κλείνοντας μην αγνοείτε τα παιδιά όταν σας απευθύνουν το λόγο. Εάν εκείνη τη στιγμή είστε απασχολημένοι εξηγήστε τους "αυτή τη στιγμή κάνω αυτό/ μιλάω με τον τάδε/ θα σου απάντήσω μόλις τελειώσω" αλλά να απαντήσετε μόλις τελειώσετε αυτό που κάνετε. Να είστε σταθεροί σε αυτά που λέτε. Το παιδί μαθαίνει να είναι υπομονετικό, να σέβεται την δραστηριότητα που κάνει ο άλλος εκείνη τη δεδομένη στιγμή, διότι ξέρει ότι μόλις ο γονέας τελειώσει θα ασχοληθεί μαζί του.

Φάνια Βιλλιώτη, ψυχολόγος