Από τον Λεωνίδα Κωλέτη
Ο Γρηγόρης (τυχαίο όνομα - το περιστατικό αληθινό) μαθητής μου στη Γ` Λυκείου, γύρω στα 17, μου αποκάλυψε ότι καπνίζει χασίς εκτός από το τσιγάρο. Στην κουβέντα που είχαμε του είπα: «Πρόσεχε Γρηγόρη, γιατί η εμπειρία έχει δείξει ότι πολλοί έφηβοι ξεκίνησαν με χρήση των λεγόμενων "μαλακών" ναρκωτικών αλλά χωρίς να το καταλάβουν βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στα "σκληρά" ναρκωτικά». «Όχι κύριε», μου απάντησε «μη φοβάστε, δεν πρόκειται να κάνω χρήση άλλων ναρκωτικών, ελέγχω την κατάσταση, απλά κάνω το κέφι μου». Γρήγορα κατάλαβα ότι ο Γ. δεν μου μίλησε τυχαία και ότι κάτι άλλο ζητούσε από μένα. Απλά με παραμύθιασε με τη δήλωση ότι καπνίζει χασίς, με παραμυθιάζει ακόμη περισσότερο με τη θέση του «ότι ελέγχει την κατάσταση και κάνει το κέφι του». Αποφάσισα να τον πλησιάσω.
Σε αυτό το σημείο δείτε πως μπορείτε να αντιμετωπίζετε τα παιδιά σας όταν με κάποιον τρόπο σας προκαλούν και σας προσκαλούν στην ουσία να επικοινωνήσουν μαζί σας. Το λέω αυτό γιατί ο Γ. δεν προκάλεσε μόνο εμένα, και τους γονείς του τους προκαλούσε. Γύρναγε σπίτι μεθυσμένος πολλές φορές, απουσίαζε όλη την ημέρα, διασκέδαζε συχνότατα και καθημερινές μέχρι αργά το βράδυ. Αυτούς βασικά ήθελα να προσκαλέσει. Εγώ ήμουν απλά ένα πρόσφορο υποκατάστατο. Ήξερε ότι κάτι θα του έδινα. Δεν ήρθε τυχαία. Και τον πλησίασα τον Γ. «Γ. το πρόβλημά σου δεν είναι το κάπνισμα. Είσαι πολύ έξυπνος και ξέρεις τι κάνεις». «Τι κάνω κύριε»; «Ζητάς βοήθεια. Μου λες απλά ότι είσαι ένας άτρωτος έφηβος που ελέγχεις πλήρως τη ζωή σου, αλλά δεν μου λες πια είναι η σχέση σου με τους δικούς σου, τι σου προσφέρουν εκτός από χρήματα, πως περνάς την ημέρα σου, ποια είναι η σχέση με τους φίλους εκτός από το να καπνίζετε, δεν μου μιλάς για το διάβασμά σου και τους στόχους σου, δεν μου αναφέρεις τίποτε για σένα. Μόνο με παραμυθιάζεις! Αν θες να τα ξαναπούμε μίλησέ μου για τις προσωπικές σου ανάγκες, για τις ανησυχίες σου, για τις σκέψεις σου. Εξέφρασέ μου τον πραγματικό σου εαυτό». Εδώ αγαπητοί μου, ο Γ. σώπασε. Κατάλαβε τουλάχιστον ότι το παραμύθιασμα δεν πέρασε και ότι έγινε αντιληπτός. Η συζήτησή μας συνεχίστηκε μετά από λίγο καιρό. Ο Γ. ήταν αποκαλυπτικός. Ο νεαρός αυτός με το πρόσχημα ότι καπνίζει για το κέφι του και ότι ελέγχει την κατάσταση, κάλυπτε 1ον) μία οικογένεια που δεν επικοινωνούσε, 2ον) την ανύπαρκτη σχέση με τους γονείς του, 3ον) τον πόνο για την αναχώρηση του αδελφού του στο εξωτερικό για σπουδές, 4ον) τη μοναξιά του, 5ον) την ανάγκη του για υποστήριξη, όχι οικονομική βέβαια, αλλά συναισθηματική, ηθική, ψυχική, 6ον) την ανάγκη του για φίλους που θα μπορούσαν να μιλήσουν μαζί του πιο βαθιά, πιο αληθινά. Τέλος, το παιδί αυτό ζήταγε την επιβεβαίωση ότι αξίζει και μπορεί να κάνει πράγματα γι` αυτόν. Η αλήθεια είναι ότι [ο παιδί αυτό] δυσκολεύτηκε να κάνει κάποια βήματα. Με τους γονείς του δεν κατάφερε πολλά. Όμως πέρασε σε μία σχολή, εδημιούργησε μία ερωτική σχέση όπου ευτυχώς η κοπέλα του έπαιξε θετικό ρόλο στις ανάγκες του και τις ανησυχίες του. Ο Γ. με συνάντησε και μου είπε μετά από ένα χρόνο. Με πλησίασε και μου είπε: «Χασίς τέλος, τσιγαράκι μόνο». Πήρα το μήνυμα ότι προσπαθούσε για το καλύτερο.
...
Η εισήγηση αυτή ήθελε να αποδείξει ότι το πρόβλημα «ναρκωτικά» είναι ο τρόπος όλων μας να παραμυθιαζόμαστε και να μην βλέπουμε τις αλήθειες που κρύβονται πίσω από τον παροξυσμό της απογοήτευσης για το θέμα αυτό. Γι` αυτό κι εγώ μπορεί να αναφέρθηκα στα παραμύθια αλλά με γνώμονα να σας πω αλήθειες. Αυτές προσπάθησα σήμερα να σας πω.
Αλήθεια πρώτη: Η λύτρωση από τις δυσκολίες της ζωής μας θα έρθει μόνο αν τις αντιμετωπίσουμε με θετικούς για μας τρόπους. Η φυγή από την πραγματικότητα είναι πλάνη. Ιησούς «Δεν ήρθα να σα πάρω από αυτό τον κόσμο αλλά να σας προφυλάξω από το πονηρό» Ματθ.
Αλήθεια δεύτερη: Εξαρτημένοι από κάτι μπορεί να γίνουμε όλοι μας όταν θεωρούμε ότι αυτό και μόνο θα μας σώσει.
Αλήθεια τρίτη: Οι πάσης φύσεως εξαρτημένοι είναι αδύναμοι να εκφράσουν τις ανάγκες τους, να ζητήσουν βοήθεια και να κάνουν κάτι για τον εαυτό τους και τελικά για τους άλλους.
Αλήθεια τέταρτη: Η κοινωνική και οικογενειακή νάρκωση είναι ευθύνη όλων των μελών τους.
Αλήθεια πέμπτη: Δεν υπάρχουν μόνο προβληματικοί, υπάρχουν προβλήματα κοινά που αφορούν όλους μας.
Αλήθεια έκτη: Το πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης θα λυθεί από εμάς και όχι από κάποιους άλλους, μαγικά, όταν όμως εμείς αποφασίσουμε να το δούμε αλλιώς.
Έτσι τα «ναρκωτικά» μπορεί να είναι μία πρόκληση για όλους μας για να δούμε όπως μας λέει ο μεγάλος Αμερικανός ψυχίατρος Σκοτ Πεκ «ότι μπερδέψαμε τις οδηγίες για το ταξίδι και χαθήκαμε και τότε χρειαζόμαστε το θαύμα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.