Γονέας 9χρονου αγοριού με αυτισμό/ Asperger ρώτησε τι μπορεί να κάνει με τα προβλήματα συμπεριφοράς και κοινωνικότητας που αντιμετωπίζει καθώς επίσης και με τις εκρήξεις θυμού "όταν τον κοροϊδεύουνοι συμμαθητές του τους επιτίθεται ή τους βρίζει". Η απάντηση ενήλικα αυτιστικού είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αξίζει να την διαβάσει κανείς με μεγάλη προσοχή.Εγώ θα συμπλήρωνα δύο πράγματα.
Πρώτον: Φανταστείτε ή θυμηθείτε φορές που προσπαθείτε να εξηγήσετε σε κάποιον κάτι που αισθάνεστε ή πιστεύετε και εκείνος δυσκολεύεται ή δε μπορεί ή δε θέλει να το καταλάβει. Πώς νιώθετε εκείνη τη στιγμή; Έναν εκνευρισμό ίσως, σίγουρα όχι θετικά συναισθήματα..... Έτσι λοιπόν, και τα παιδιά με αυτισμό, αντιμετωπίζουν δυσκολία στο να εξωτερικεύσουν όσα αισθάνονται, με αποτέλεσμα η κακή επικοινωνία να οδηγεί σε μη επιθυμητή συμπεριφορά.
Δεύτερον: Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι σημαντικό να υπάρχει κι εκτός της τάξης. Το παράδειγμα που χρησιμοποιεί στην απάντησή της η ενήλικας με αυτισμό είναι πολύ σωστό. Σε περιπτώσεις άσχημων συμπεριφορών μεταξύ των παιδιών, ο ρόλος του εκπαιδευτικού θα πρεπε να είναι παρεμβατικός. Δηλαδή, να διακόψει τον καβγά ή την επιθετική ή οποιαδήποτε μη επιθυμητή συμπεριφορά και να μιλήσει στα παιδιά για την ομαδικότητα. Σημαντικό μέρος της διαδιακασίας είναι να μπουν τα παιδιά στο ρόλο του θύματος. Με απλά λόγια "εσύ πως θα ένιωθες εάν τρία παιδιά σε κορόιδευαν και σε έβριζαν και οι υπόλοιποι συμμαθητές σου γελούσαν"; Όταν τα παιδιά μπαίνουν στη θέση του άλλου αντιλαμβάνονται ότι οι πράξεις ή τα λόγια τους δεν είναι σωστά. Και τότε, μέσω δραστηριοτήτων ή παραμυθιών ή βιωματικών ασκήσεων τα παιδιά κατανοούν την ομαδικότητα και το πως ο ένας άνθρωπος μπορεί να βοηθήσει ή να συμπληρώσει τον άλλο.
Φάνια Βιλλιώτη, ψυχολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.