Όταν οι γονείς χωρίζουν...

Όταν οι γονείς χωρίζουν, καλό είναι να γίνει κατανοητό ότι τα παιδιά πρέπει να μην εμπλακούν. Και τι εννοώ; Η εμπλοκή των παιδιών σε ένα χωρισμό είναι αναπόφευκτη, και μάλιστα με πολλούς τρόπους. Αρχικά, οι ίδιοι οι γονείς χρησιμοποιούν τα παιδιά προκειμένου να εκδικηθούν τον σύντροφό τους ("δε θα δεις ποτέ ξανά τα παιδιά"  και παρόμοιες εκφράσεις το φανερώνουν ξεκάθαρα αυτό), άλλες φορές μιλούν άσχημα μπροστά στα παιδιά, επίσης υπάρχουν και οι τρίτοι, αυτοί οι τρίτοι που μπορεί να στιγματίσουν την ψυχή ενός μικρού παιδιού, και συγκεκριμένα εννοώ τους συγγενείς και φίλους του κάθε συζύγου οι οποίοι είναι λογικό να παίρνουν το μέρος του ανθρώπου που αγαπούν, αλλά είναι ανώφελο να το μεταφέρουν και στα παιδιά. 
Για το κάθε παιδί, ο μπαμπάς του είναι ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΟΥ και η μαμά του είναι η ΜΑΜΑ ΤΟΥ. Έχει ανάγκη και τους δύο εξίσου. Μόνο και μόνο από τις αλλαγές της καθημερινότητας που προκαλεί ένας χωρισμός, διαταράσσεται η ισορροπία των παιδιών, πόσο μάλλον όταν μεταφέρονται σε αυτά κακίες, έχθρες, διάφοροι χαρακτηρισμοί εναντίον του ενός ή του άλλου γονέα.
Γνωρίζω ότι είναι πολύ δύσκολο, και ιδιαίτερα την ώρα της κρίσης, να είναι κανείς ήρεμος και να μπορεί να διαχειριστεί ό,τι συμβαίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ωστόσο, για να είναι ψυχικά υγιή τα παιδιά, νομίζω πως αξίζει τον κόπο, μόνο και μόνο γι' αυτό, να μπορέσουμε να βρούμε μια ισορροπία στην επικοινωνία με τον/ την πρώην σύζυγο αναφορικά με τα παιδιά, καθώς και να εξηγούμε όσο συχνά χρειάζεται σε αυτά ότι τα αγαπάμε το ίδιο και οι δύο γονείς, ότι δεν είναι εκείνα υπεύθυνα  για ό,τι συνέβει και σε καμία περίπτωση να μην μιλούμε άσχημα (και να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να το κάνει) μπροστά τους για τους γονείς τους.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη να νιώθουν συναισθηματική ασφάλεια, κι αυτή  παρέχεται ως επί το πλείστον από τους γονείς, είτε είναι μαζί, είτε όχι. Εφόσον ένα παιδί καταλάβει ότι οι γονείς του το αγαπούν και είναι δίπλα του, και ότι χώρισαν για να είναι όλοι τους καλύτερα, επανέρχεται η ισορροπία, και τόσο εκείνα όσο και οι γονείς νιώθουν ήρεμοι και μπορούν να αποδίδουν σε όλα με αποτελεσματικότερο τρόπο, νιώθοντας ευτυχισμένοι. 
Υ.Γ Χωρίζω, δε σημαίνει είμαι δυστυχής, τι με βρήκε, και λοιπά. Χωρίζω σημαίνει, έχω την ωριμότητα να καταλάβω ότι μέσα σε αυτή τη σχέση που κάποτε με κάλυπτε, πλέον δεν είμαι ευτυχισμένος, και για το καλό όλων αποφασίζω να κλείσω έναν κύκλο, με όσο το δυνατόν πιο ήρεμους τόνους. Σίγουρα στο πρώτο στάδιο χωρισμού όλα είναι σε ένταση, αλλά όταν τα διαχειριζόμαστε με τρόπους που δεν εμπεριέχουν κακίες, σκοπιμότητες και εκδίκηση, όλα βαίνουν καλώς στο τέλος.


Φάνια Βιλλιώτη, ψυχολόγος